Verslag ADC 2019
De Atlas & Desert Challenge Marokko van Leppink Adventure was weer volop genieten.
Eric Deschepper bij de motoren en Maarten Zijlmans bij de quads mochten met de winst naar huis. Wat is Marokko toch een prachtig land en met zulke lieve mensen echt overal worden we gastvrij ontvangen en staan ze direct voor je klaar om die rare rallyrijders het naar hun zin te maken. We starten net buiten Marrakesh in een heerlijk rustige vallei, waar het erg goed toeven is, eerst je motor en navigatie controleren, waarnaar met een biertje aan het zwembad de eerste verhalen al los barsten. Niets mooier als ontspannen beginnen aan een intensieve week.
Dag 3 is wennen en leren duinen rijden, zo geweldig om te doen. Je krijgt tot 12.00 uur de tijd om alle waypoints te halen, helaas lukt dit de helft van de deelnemers maar. Om veiligheids redenen mag je van ons na 1300 niet meer de duinen in, wel gaan we bij zonsondergang terug voor een foto sessie en gewoon lekker knallen door de duinen, dit is eigenlijk nog mooier dan waypoints aan doen.
Bert gestaag naar de derde plaats.
Gebroeders ten Hoor laten de motoren zien hoe te navigeren!
Vader met dochter in de rally, mooier bestaat voor mij niet.
De drie Musketiers, op weg naar de horizon.
Dag 5 is misschien wel de mooiste, het klassement is gemaakt, zaak blijft wel om de waypoints te halen. Bij een echte Leppink klim gaan de deelnemers totaal stuk, Bart Hermans legt bovenop, totaal verrot zijn motor neer en moet uitrusten, als hij de motor weer opraapt leest hij op de Tripy you are a Hero, Kijk dat zijn de mannen en hij krijgt dan ook de Finisher bokaal uitgereikt.
De zesde een laatste etappe is een juweel, niet moeilijk maar zo geweldig mooi rijden, over bergen van 3000 meter hoog en diepe ravijnen, voor sommige deelnemers een van hun mooiste momenten uit hun leven! Kijk daar doen we het voor.
p.s. Een deelnemer zegt die kut Marokanen spreken geen Engels, nee domme kloot alleen maar Arabish en Frans. IIIAAAA
En de winnaars bij de motoren zijn:
1ste Eric Deschepper.
2de Bart Van Mieghem.
3de Bert Veenje.
1ste Maarten Zijlmans.
2de Twan de Rijke.
3de Peter en Wietze ten Hoor
| Leppink Adventure start list ADC 2019 | |||
| 1 | Klaas | 350 EXC | |
| 2 | Walter | KTM 450EXC | |
| 3 | Eric | KTM 450EXC | |
| 4 | Erwin | Can Am 1000 | |
| 5 | Jan | Can Am 1000 | |
| 6 | Hannah | Can Am 850 | |
| 7 | Bert | KTM EXC450 | |
| 8 | Frans | KTM 450 exc | |
| 9 | Cees | KTM 450 exc | |
| 10 | Mohamed | Toyota Hilux | |
| 11 | Gerjan | Toyota Hilux | |
| 12 | Bert | KTM 450 | |
| 13 | Loek | KTM 450 | |
| 14 | Bart | ktm 250 4 takt | |
| 15 | Gerhard | KTM 450EXC | |
| 16 | Martin | husaberg 450 | |
| 17 | Ad | KTM 450EXC | |
| 18 | Dennis | KTM 450EXC | |
| 19 | Eddy | ktm 350 six days | |
| 20 | Bart | Yamaha WR 250 | |
| 21 | Stefan | Yamaha WR450 | |
| 22 | Henri | Ktm 450 | |
| 23 | Johan | KTM 450 exc | |
| 24 | Elly | ||
| 25 | Wietze | Buggy RZR XP1000 | |
| 26 | Peter | Buggy RZR XP1000 | |
| 27 | Twan | Can Am 1000 | |
| 28 | Maarten | Can Am 1000 | |
| 29 | jeroen | Huur Toyota 4×4 | |
| 30 | leo | Huur Toyota 4×4 | |
| 31 | Alex | Iveco | |
| 32 | Marco | KTM 500 | |
| 33 | Jan | KTM 950 | |
| 34 | Jaqualine | KTM 950 | |
| 35 | Roy | service Dekker | |
| 36 | Frans | service Dekker | |
| 37 | Hans | service Dekker | |
| 38 | Arjan | service Dekker |
Verslag OER 2019
De Oost Europa Rally 2019 was weer een groot enduro feest en is gewonnen door Eric Deschepper.
Nou wat een dag, alles wat we afgelopen week voor de kiezen hebben gehad zat allemaal in deze dag. Stenen rotsen, paden, knippen, hoog gras, rivier doorwadingen enz.
Het mooiste stuk was een omgewaaid bos, route kompleet geblokkeerd. Zoek je weg (soort van mikado). Lange benen en motor beheersing waren hier in het voordeel. Berg op en af, over boomstammen, motor op het achterwiel 180 graden draaien zoekend een weg. Wonderbaarlijk kwam ik er vrij makkelijk doorheen (lekker gevoel).
Toch een zware dag afdalingen op natte stenen keien pffff alle zeilen moesten bijgezet worden, achter af hoorde ik dat hier mensen er voorover afgeslagen waren (Ewout van het Rally Bike Center heeft veel bijgeleerd, maar doet hier even voor hoe het niet moet ha ha).
Gerrit Kamphuis, Dies Koenen en Jos Klein Gunnewiek krijgen de OER Finisher Bokaal uitgerekt door rondborstige dames, wat een foto,s ha ha! Dies en Jos zijn volledig nieuw in de rally sport, maar door gezond verstand en hun big smile hebben ze alle waypoints aangedaan, Hulde!! Gerrit rijdt zijn voorwiel en ophanging plat, bij een plaatselijke smid repareert hij de boel en vervolgt de rally wat een helden! De OER gaat meer om vriendschap, lekker rijden en elkaar helpen! Wat een groep was het weer, een groot team, ORG en Deelnemers bedankt, Het Was Geweldig!!
En de Winnaars zijn:
1ste Eric Deschepper.
2de Erik Heimerink.
3de Eric Lieverdink.
Hieronder het hele verslag van Emiel en de totale uitslag.
Zondag 07:45 uur gestart in Debrecen Hongarije. Met 32 graden 🌞(niet kunnen acclimatiseren ) via mooie zandpaden en gras vlaktes de grens overgestoken naar Roemenië. Prachtige route door de heuvels, op naar de special. De heuvel klim die vorig jaar veel energie en moeite koste lag te wachten. Ja hier moet ie zijn, kijkend en zoekend en de navigatie (sporen) hier omhoog? Gas erop … dit klopt niet dikke afgrond 🤔. Nee terug…. dan moet dit hem zijn pfff wel steil rotsen …. moet lukken kut wel erg steil bijna achterover en nog een keer …. kut weer verkeerd…. en terug. Nou iets verder terug ( lees 10 m). Ja hoor dit is hem … lul let dan goed op tijdens de briefing .. na de beek direct rechts 😢. Nou ja … er was niemand voor mij (en droog) dus kon in 1 keer met twee vingers in de neus omhoog. Check controle .. en weer door.. tot aan TC 2. Nou lekker ging ie beheerst, en die sporen waren er bewust .. om ons te verwarren (gelukt dus) 10de plek met twee extra beklimmingen 😀. De rest van de dag lekker doorgereden, 2 man bezine gegeven ergens midden in het bos mbv een slangetje en flesje ( Kienstra is voorbereid) en half zes binnen in Turda 380 km op de klok. Motortje na lopen, eten, brieven en slapen.
Dag 2: 07:45 uur vertrokken over een fantatische route, ik rij alleen want dat vind ik het mooist. Eigen tempo en navigatie. Eerste 115 km tot aan tank stop ongeveer in 3,5 uur, peut erin, drinken wat eten en door. Tijd voor uitgebreide pauzes is er niet, dus 5 a 10 minuten en door. De route kon ik van vorig jaar (toen in de regen.. waar je volledig naar de kloten gaat) nu droog wat een mazzel, laatste stuk …. kut druppeltjes …. dammm en dan gaat het los ⚡️. Laatste stukje (4km) tot aan de slot klim vd Red bull Romaniacs, niet kunnen (willen) rijden ivm onweer en regen. Dus stukje asfalt …. verkeerd rijden 18:45 uur in het Hotel. Pfff lange dag (360km).. zere kont, blaren in de handen en op de tenen maar lachend en fit binnen. Dat kon ik vorig jaar niet zeggen 🤔😀.
Dag 3 de rust dag …. jajaja neeeee we rijden de route van vandaag 90 km. Half negen weg want er komt regen en ik weet dat deze energie gaat kosten…. direct de stenen in en klimmen, nu op een KTM 450 dus vol vertrouwen. Echt stevig dikke armen na nog maar 10 km, zitten wordt hem vandaag niet (lees stenen keien en rotsen hoog de bergen in. Er ligt nog sneeuw, de ene berg na de andere, het gaat best goed…. ervaring telt echt wel. Op de berg dit keer geen Roemeense honden de je aanvallen pfff . Afdalinkje en dan gravel pad, herder ….. 3 nee 6 wat 7 van die klere leiers voor me (ze lagen gewoon te wachten). En geloof mij ook dit went rustig door rijden, ze bijten me niet in de poten … dus niks aan de hand. Volgende stuk (geen quads) dat beloofd wat. BAM gas erop anders kom je niet boven, en weer en weer Jezus wat een klimmen. Het motortje moet werken en de baas ook 😀. Rustig naar beneden (nu met zijn 4-en) en terug naar het Hotel 12:00 uur net voor de regen binnen kan niet beter. Nu douchen eten en motor verwennen. Lekker zo’n rust dag.
Op naar dag 4,5 en zes!
OER rally 2019 zit er op, en de finish na bijna 1700 km in zes dagen gehaald. 💪🏻 100% score!
De vierde de was de mooiste dag vd rally, ivm met vermoeidheid reed ik eerst km als een krant. Maar na zo’ n 40 km kwam het gevoel terug en ging het lekker. Een hele mooie route met fantastische uitzichten over de bergen en heuvels, landerijen van Roemenië. Echt volop genieten, wel nog een onweersbui gehad maar de route gewoon kunnen rijden. Dat was niet voor een ieder, want als het hier losbarst dan gebeurt er wat. In de dorpjes / straatjes stond 40 cm water.
Dag vijf: deze staat voor de zwaarste dag vd rally (bijltjes dag) ivm blessures en vermoeidheid gingen er een aantal de sweeper route op, Kienstra niet ik wil en zal de rally volbrengen en dus alleen op pad. Let op we gaan de Mysterieuse berg over zegt de organisatie hier gebeuren de raarste dingen 😱, oja route is goed te doen geen rare dingen de moeilijkheid zit hem in de duur.
Nou wat een dag, alles wat we afgelopen week voor de kiezen hebben gehad zat allemaal in deze dag. Stenen rotsen, paden, knippen, hoog gras, rivier door wadingen enz.
Het mooiste stuk was een omgewaaid bos, route kompleet geblokkeerd. Zoek je weg (soort van mikado). Lange benen en motor beheersing waren hier in het voordeel. Berg op en af, over boomstammen, motor op het achterwiel 180 graden draaien zoekend een weg. Wonderbaarlijk kwam ik er vrij makkelijk doorheen (lekker gevoel).
Toch een zware dag afdalingen op natte stenen keien pffff alle zeilen moesten bijgezet worden, achter af hoorde ik dat hier mensen er voorover afgeslagen waren (Dhr E G te L😂). Heb ik het er toch goed van afgebracht.
Halverwege de middag begon de honger klop, ik had continue gereden vanaf 08:00 uur 🤔, dat was bewust om de onweer voor te blijven. Dus stoppen stroop wafels/energie repen/gel/dextro erin, en hopen dat het beter werd. Gelukkig nog 60 km en het werd vlakker, navigatie werd steeds slechter foutjes tijdens het rijden de pijp was leeg. Rond half zes kwam ik binnen (er stond 12 uur voor) eerst een uur in bad gelegen om bij te komen. Maar hij was voltooid. een dikke tien man hebben deze dag de hele route kunnen rijden, sommige moesten afhaken door blessures anderen door het noodweer. Het is en blijft een spelletje en ook daar moet je mee rekenen 😀.
Dag 6 is een afsluit dag, dus maar 160 km over zandpaden en door de bossen van Hongarije (en heel veel water plassen). Lekker uitleven nog en met een goed en trots gevoel (zelf en de motor onbeschadigd) over de finisch. ✅💪🏻👍🏻 Heerlijk & super organisatie door Gerjan Leppink van Leppink Adventure & team.
Startlijst en de totaal uitslag:
| Voertuig | Uitslag | |||
| 1 | Micha | can am x3 xmr | 30 | |
| 2 | Zoon van Micha | |||
| 3 | Mannes | Husaberg 300 TE | 27 | |
| 4 | Evert Jan | BMW G450RR | 31 | |
| 5 | bjorn | Ktm 450 | 32 | |
| 6 | Raoul | Husqvarna FE 350 | 24 | |
| 7 | Jan | KTM 450 exc | 19 | |
| 8 | John | KTM 450 exc | 17 | |
| 9 | Ed | KTM exc 500 | 17 | |
| 10 | Hans | husqvarna te310 | 11 | |
| 11 | Erik | Ktm 450 | 2 | |
| 12 | Alex | Ktm 450 | 13 | |
| 13 | Gerjan | KTM 500 EXC | org | |
| 14 | Laurens | Ktm 450 | 33 | |
| 15 | Mark | Ktm 450 | 22 | |
| 16 | Jos | motor Beta 430 | 4 | |
| 17 | Leo | Ktm 450 | 10 | |
| 18 | Erwin | ktm 525 exc | dnf | |
| 19 | Emiel | Ktm exc 450 six days | 15 | |
| 20 | Hendrik | KTM 500 EXC | 24 | |
| 21 | Anita | KTM 350 exc-f | dnf | |
| 22 | Frederique | KTM 350 EXC – 6 days | 24 | |
| 23 | Roel | KTM 350 EXC – 6 days | 29 | |
| 24 | Walter | KTM 450 | 7 | |
| 25 | Bart | KTM 450 | 9 | |
| 26 | Eric | KTM 450 | 1 | |
| 27 | Chris | Husqvarna 450 | 34 | |
| 28 | Frank | Husqvarna 450 | 20 | |
| 29 | Eric | husqvarna 450 | 3 | |
| 30 | Gerben | husqvarna 450 | 5 | |
| 31 | Jan | Sherco 450 | 28 | |
| 32 | August | Sherco 450 | 26 | |
| 33 | Mark | polaris scrambler 1000 | 14 | |
| 34 | Joost | polaris scrambler 1000 | 8 | |
| 35 | Gerrit | polaris scrambler 1000 | 21 | |
| 36 | Gerard | Polaris Scrambler 1000 | 5 | |
| 37 | Ruud | Beta 400 | 11 | |
| 38 | Stefan | KTM 450 | 23 | |
| 39 | Dies | Beta 400 | 16 | |
| 40 | Gert | team Haaksbergen | ||
| 41 | Francis | team Haaksbergen | ||
| 42 | Dinand | WR 450 | ||
| 43 | Ferdy | Iveco | ||
| 44 | Ewout | Beta 400 | ||
| 45 | Frans | KTM 450 | ||
| 46 | Marco | KTM 300 | ||
| 47 | Bogdan Christina | Iveco | ||
| 48 | Alex | Hilux |
verslag OER Rallytraining 2019
Raar volk die rallyrijders, vrijdagavond was het ronduit druk bij de navigatie uitleg. We begonnen met het realistische spel Dakar 18 op PlayStation. In het spel kan je een officieel roadbook van Dakar bestuderen, waarnaar je gelijk het spel kan spelen via het roadbook. Maar liefst van 20.00 tot 23.00 uur zijn we met uitleg en vragen beantwoorden bezig geweest. Echt leuk om te doen en het mooie is deelnemers die het snappen, kunnen boven in de kantine gezellig bijkletsen met kip en een biertje. Terwijl de theorie in het beneden gedeelte gehouden wordt, het Motordrome in Emmen is dan ook de perfecte locatie voor deze training.
Gelijk bij binnen komst van de etappe moet je het juiste antwoord op een vraag geven en de 2 kleuren opnoemen. Het Hunnebed had een ieder wel, maar de kleur rood had slechts een enkeling! Ook deze was eenvoudig te vinden geweest als je vooraf het roadbook had bestudeerd. De opdracht was namelijk:
Ga bij de hoek van het meer, exact op een waypoint, 300 graden. Deze 300 graden hou je 30 meter aan. Hier staat dan een struik waar de kleur naast staat.
Zowel achter je als rechts van je had je het water. Als je hier gestopt was en naar de struik was gereden die 30 meter verder op stond had je de kleur wel gehad. Rallysport is vertrouwen in jezelf hebben, een deelnemer heeft de training bij Borger afgebroken en is via de bypass teruggereden. Gerjan doe mij een Tripy, het navigeren maakt mij nerveus en motorrijden moet voor mij ontspanning zijn! Het leuke is dat deze gast gewoon derde was geworden als hij de route wel voltooid had! Ha ha niets mooier als de rallysport.
Blauw, Wit, Blauw, wit en als laatste Rood. Helemaal goed, maar helaas voor hun deden ze als org niet mee aan de competitie. Wietze met navigator Peter in een buggy, hadden wel alle kleuren en waren het snelst tussen TC.1 en TC.2. Verschillende motoren waren sneller, maar die hadden het navigeren overgeslagen. Erwin op een Quad had de tweede tijd , terwijl Edwin Waenink de eer van de motoren hoog heeft gehouden, door de derde plaats op te eisen.
SBS 6, was aanwezig om opnames te maken voor het programma Holland van Boven, zij vonden de Rally Training van Leppink Adventure echt geweldig en waren niet naar huis te slaan. Wat een beroep de hele ochtend filmen voor een 2 minuten durende rapportage. Ik ben erg benieuwd hoe het geworden is, het weer was echt super grauw en nat, BRRR niets mooiers als de rally sport!!
En de Winnaars zijn.
1ste Wietze en Peter ten Hoor met een buggy.
2de Erwin Dekker op een Quad.
3de Edwin Waenink met een motor.
Alentejo 2018
Walter Roelants wint het enduro feest de Alentejo rally Portugal.
Als de mannen aankomen in Faro zit de sfeer er al goed in, maar wat wil je ook met 46 motoren netjes rond het zwembad geparkeerd. Het weer kon ook al niet beter en dan die heerlijke avonden met meer dan geweldig eten, IIIAAAAA !!!!
De eerste dag laat meteen zien dat we met een groep op stap zijn die aan elkaar gewaagd zijn. De meeste rijders weten legaal meerdere hidden CP,s te halen. Gerben Lieverdink laat zijn maten van rally4friends niet in de steek en is er gewoon bij. Gerben traint namelijk voor le Dakar en rijdt op zijn Dakar fiets gewoon mee met de Alentejo Rally. Door de lange eerste versnelling is niet elke klim te doen, maar Gerben rijdt wel even samen met zijn dorpsgenoot Richard dubbele etappe,s ! Elke dag meer dan 12uur op de fiets en dat met elle lange roadbooks, Hulde Gerben en Richard.
Bij Leppink Adventure gaat het om de lol en dat hebben we gehad, zo prachtig rijden en probeer alle hindernissen maar te halen. Amateur of getrainde rijder maakt bij ons ook al niets uit, bij ons is nooit te voorspellen wie er gaat winnen. De Belg Walter Roelants heeft een wel erg groot motor hart, die gast weet echt alles over de cross wat pracht verhalen bij het bier oplevert. Walter heeft net een operatie aan zijn benen achter de rug en wat denk je, hij gaat als de brandweer. Zonder haast en met een big smile koerst hij onbedreigd op de overwinning af. Concurrentie was er genoeg en maar liefst 6 man zat hem op te hielen, Gabe Heeren verbaast oprecht en heeft grote sprongen voorwaarts gemaakt en is steeds vooraan te vinden. Danny Dietvorst heeft zoveel bij geleerd bij de Redbull Romaniacs dat Danny (de kleine Amsterdammer)( uit Alkmaar haha) echt opvalt. Danny kan gewoon midden op een loodzware klim stil staan en weer opnieuw aanzetten. Wat een pracht sport hebben wij toch!!! Trouwens Riton kan serieus gas geven en als hij wat meer ervaren met navigeren was geweest werd het nog spannender in de top 3. De laatste 2 dagen rijden we door een immens groot en totaal afgebrand gebied, we rijden echt uren lang door een zwart geblakerd gebied, waar de meeste huizen gespaard zijn gebleven. Een meer dan knap staaltje werk van de Portugezen, je hebt echt werkelijk geen idee hoe ze deze huizen hebben kunnen redden.
Rijdend door dit soort van maanlandschap maakt diepe indruk, de Spanjaard Jose Emillio Garcia member from the Bas Worldtour was zelfs ontroerd. Jose vond de Alentejo Rally meer dan geweldig, trouwens Jose heeft wel een heel bijzonder verjaardag cadeau gehad voor zijn 50ste verjaardag. Deze gast rijdt een jaar lang zoveel mogelijk rally,s de laatste paar maanden zelfs elke 2 weken. Hoe mooi is dat. Bert en Mark zijn dan weer mijn helden, 100% amateur en levensgenieters gewoon met een big smile genieten van deze prachtige hobby, maar de winnaars zijn.
1ste Walter Roelants
2de Danny Dietvorst
3de Gabe Heeren
Verslag OER 2018
Erwin Dekker bij de quads en Nick Janssens uit Belgie wint de OER rally 2018 bij de motoren.
De OER 2018 was weer een groot offroad feest en als je alle waypoints weet aan te doen zwaarder als en NL enduro en dat 6 dagen lang. De eerste klim in Roemenie was meteen scheidsrechter, slechts 30 van de 60 deelnemers wist legaal boven te komen, de toon is gezet. Naar de klim volgde een heerlijke route, hoe verder de dag hoe mooier het werd. Als s,avonds Bogdan lid van de Roemeense Mountain Resceu eigen gestookte snaps serveert zit de stemming er goed in en zijn we allemaal helden.
De volgende morgen krijgen we te maken met het Roemeensomweer, slimmeriken namen de eerste 100km de bypass route, uiteraard gingen 30 man welke nog geen strafpunten op had gelopen wel de onneembare route op, wat hebben ze geknokt. Stuk voor stuk helden, gelukkig was de laatste 200km weer goed te rijden en de slotklim van de romaniacs tot aan chickenlijn 4 goed te doen. Nu hadden we dit jaar naast NL enduro kampioenen meerdere goede rijders mee, dat heeft ORG geweten. Marco en Wouter hebben zich uit de naad moeten werken om alle motoren beneden te krijgen. Het ORG punt was goed te halen maar de mannen wilden gewoon verder naar de top, met als gevolg dat de motoren alle kanten opvlogen! Verleden jaar met de Romanics lukten het 8 deelnemers van de 550 om boven te komen en verdorie, Wouter zet aan en weet verdorie foutloos in een streep de top te bereiken, Hulde Wouter!!
Dag 3 was ook zo weer een heerlijke dag, het mooiste weer van de wereld en dan een pracht tocht door de wonderlijke bergwereld rond Sibiu. Slechts 1 klim naar 2200 meter hoogte moest worden aangedaan, Dit lukte zeker niet iedereen met als gevolg dat het klassement langzaam maar zeker opgemaakt werd. De route van vandaag was niet te lang, gewoon tijd voor de pracht Spa, te sleutelen of te genieten van het perfet verzorgde buffet, wat een luxe.
Op dag 4 gaan we de eerste 100Km door niemands land, zo geweldig mooi, weinig paden soms gewoon op CAP en altijd goed te rijden. Na de pitstop in een leuk stadje komen we in een geweldig bergwereld, onbegaanbaar en de tijd heeft hier stilgestaan, bestaat er mooier? Maar zoals altijd bij Leppink Adventure kom jij jezelf tegen. Een klim waar je echt na de gallemiezen gaat brengt je na een eindeloze berg wereld in een niemandsland, wat een geweldige luxe om hier te mogen rijden!
Dag 5 is nog weer mooier om te rijden, sommigen hebben de mooiste rijdag uit hun carrière beleefd, terwijl anderen het weer de mooiste rally ooit gereden vonden. De dag is echt lang en lijkt een eindeloze rollecoaster, wat een geweldig land is Roemenie toch. Terwijl de een de bypass neemt en prachtige avonturen beleefd, gaat een ander juist weer voor de hele route ,om moe maar voldaan binnen te komen.
De zandpaden in Hongarije op dag 6 is dan weer een verademing en een pracht kers op de taart. De OER is door iedereen te doen en als je alle waypoints weet aan te doen ben je een grote, maar als je dan ook nog voor een beker wilt gaan wordt het super spannend. Bij de motoren was Bas Erkelens de winnaar, helaasvoor Bas waypoint gemist, met een 4de plaats overal tot gevolg. Bij de Quads was het al niet anders, Christiaan van der Hout van de quadwinkel in Barneveld ging een nutteloos gevecht aan met Frank, daar Frank al 15 strafpunten op had gelopen daar hij met pech stond op dag 3. De twee kemphanen gingen echt goed, helaas ook een waypoint gemist. Dont miss this point stond nog in het Roadbook vermeld, ha ha. Helaas voor Christiaan ook naar 4de overal gezakt.
De winnaars hebben stuk voor stuk slim gereden, Bij de Quads had Erwin Dekker dont mis this point wel gemerkt en ging gewoon stapvoets tot aan het punt en hup naar rechts naar het waypoint, niet alleen het waypoint gepakt, maar nog belangrijker je komt dan ook niet in de problemen en de route blijft gewoon te rijden! Bij de motoren ging het er echt om 11 van de 40 motorrijders hadden alle waypoints en het was echt niet te voorspellen wie met de eer ging strijken, helaas voor de Nederlanders waren de Belgen te rap, wel met een geweldig slotfeest tot gevolg, Bekijk de beelden op Twitter: https://twitter.com/gerjanleppink
12 meter lengte aan tafels werden vol met bier gegooid, buik glijden of zo iets. Waar blijven de Ollanders schreeuwen de Belgen, dat moet je niet tegen Enduro Club Drenthe zeggen, wat een feest. Erwin ging als DJ helemaal uit zijn dak en als Normaal voorbij komt gaat de Honda van Robert in de toeren begrenser, IIIIAAAAA wat een feest.
En de Winnaars,
Uitslag OER 2018 motoren :
1ste Nick Jansens.
2de Pieter van Mechgelen.
3de Frans Daris.
Uitslag Quads OER 2018
1ste Erwin Dekker.
2de Wietze en Peter ten Hoor.
3de Vader en zoon Garrits.
| Leppink Adventure start list OER 2018 | |||
| Name | Remarks | Voertuig | |
| 1 | Arjan | KTM exc 500 | |
| 2 | Peter | husaberg fe450 | |
| 3 | Jeroen | Ktm 450 | |
| 4 | Erik | Ktm 450 | |
| 5 | Joost | polaris scrambler 1000 | |
| 6 | Gerrit | polaris scrambler 1000 | |
| 7 | Olaf | husaberg 450 | |
| 8 | Kees | husaberg | |
| 9 | Bas | KTM 530 | |
| 10 | Rene | wr 450 f | |
| 11 | Robert | honda crf x 450 | |
| 12 | Wouter | CRF 450 | |
| 13 | Gerjan | Beta 430 | |
| 14 | Robbie | Husqvarna FE 450 | |
| 15 | partner | ||
| 16 | Bas | ktm 450 exc | |
| 17 | Geert | ktm exc 450 | |
| 18 | Nico | Husqvarna 350 FE | |
| 19 | Henk | Husqvarna 350 FE | |
| 20 | siebe | swm rs650 | |
| 21 | Jaap | KTM exc 350 | |
| 22 | Erwin | Can-Am Renegate 1000 | |
| 23 | Wietze | Buggy RZR XP1000 | |
| 24 | Peter | ||
| 25 | Ruud | Buggy RZR 800 | |
| 26 | Pieter | ||
| 27 | Twan | KTM EXC 300 TPI | |
| 28 | Maarten | Polaris Scrambler 850 | |
| 29 | Martijn | KTM EXC 500 | |
| 30 | Mark | polaris scrambler 1000 | |
| 31 | Edgar | KTM EXC 300 | |
| 32 | Rene | KTM EXC 300 | |
| 33 | Dennis | KTM EXC 300 | |
| 34 | Emiel | KTM 690 enduro R | |
| 35 | Huib | Kawasaki Klx 450 r | |
| 36 | Christiaan | Can Amm | |
| 37 | Gerard | Polaris Scrambler 1000 | |
| 38 | Jan | quad-polaris chramble 1000 | |
| 39 | robert | ||
| 40 | Siegfried | Husqvarna 300 2-takt | |
| 41 | Eric | KTM EXC 300 | |
| 42 | Jan | Can Amm | |
| 43 | Hannah | Can Amm | |
| 44 | Frank | Raptor 700 | |
| 45 | Alex | Buggy | |
| 46 | Huip | Buggy | |
| 47 | Jan | Grizzly | |
| 48 | Aart Pieter | Can-Am 850 | |
| 49 | Onno | Husqvarna 350 | |
| 50 | Ramon | ||
| 51 | Jan | Can Amm | |
| 52 | garrits | raptor 700 | |
| 53 | john | Husqvarna 350 | |
| 54 | Frans | Husqvarna 350 | |
| 55 | Rob | KTM 500 | |
| 56 | Bram | KTM 450 | |
| 57 | Pieter | KTM 450 | |
| 58 | Nick | Husqvarna 450 | |
| 59 | Koen | KTM 450 | |
| 60 | Fredo | Beta 430 | |
| 61 | Adriaan | KTM exc 500 | |
| 62 | André | Hi-lux | |
| 63 | Cees | KTM exc 350 | |
| 64 | Marco | KTM EXC 300 | |
| 65 | Antal | Husquavarna 250 | |
| 66 | Bart | Defender | |
| 67 | Bogdan | Resque coordinator | |
| 68 | Ferdy | iveco | |
| 69 | Elena | Hotel manager | |
| 70 | Edwin | ||
| 71 | Jan | monteur | |
| 72 | Harold | monteur | |
| 73 | Harry | Service | |
| 74 | Theo | Monteur | |
| 75 | Herman | Monteur | |
| 76 | Cor | monteur |
Verslag ADC pilotreis
Verslag geschreven door : http://robertsmotorwereldmovica.blogspot.nl/
Dag 1 en 2: Start Malaga Spanje. Liefde voor Andalusië.
Andalusië. Al een paar keer geweest, 1 keer met de motor. Totaal verliefd op dit gedeelte van Spanje. Het klimaat, de wegen, de mensen alles goed. En dan nu samen met Gerjan Leppink de pilotreis voor de gecombineerde Spanje-Marokko reis. Ik ken Gerjan nu al een tijdje en deze man ademt de liefde voor motorrijden, lekker eten en cultuur. Gek toch hoe je elkaar kunt treffen en mooie dingen kunt doen. Na een mooie vlucht naar Malaga laden we onze motoren uit en rijden de eerste dag al een kort stukje.
Gerjan weet een prachtig restaurant aan een strand en nadat we onze motoren bijna op het strand hebben geparkeerd schuiven we aan voor een heerlijke lunch aan het strand. De mini octopus is goddelijk en de verse vis die erop volgt verdwijnt in onze hongerige magen. De toon is gezet. Na een korte skinny dip stappen we weer op..wat een vrijheid!
De dag erna gaan we de Sierra Nevada in. Dit gedeelte van Spanje is een waar bochtenparadijs en we sturen dat het ons een lieve lust is. Oneindige bochten partijen langs schilderachtig witte dorpjes en olijfboomgaarden. Onderweg komen we talloze resten van de Romeinse beschaving tegen. We klimmen steeds verder omhoog naar de Puerto de Ragua waar wilde paarden de weg oversteken. We gaan onverhard en gaan via een weg met gravel en stenen door een schilderachtig bos.We steken talloze riviertjes over, overspannen door Romeins aandoende bruggetjes. Aan het einde van deze weg zien we een oude verlaten mijn in het dal. Als we het stof van ons afkloppen en onze magen en tanks weer volgooien rijden we door naar de kloof van de Rio Aguas. De lage zon prikt in onze ogen en verlicht de rotsen links en rechts van ons met het prachtige schijnsel van de koperen ploert. Er komt geen einde aan deze fantastische bochten-weg. We kunnen het niet laten en nemen ook nog de weg naar de hoogste plekken van de Siërra Nevada vlak bij Grenada. Een schoon spel van bochten laat ons hoger en hoger klimmen naar de plek waar in de winter wordt geskied. Onze motoren gaan van bocht naar bocht waarna we ons bij het hotel laten verwennen met koud bier en heerlijke tapas. Dit smaakt absoluut naar meer!
Dag 3 en 4: Goddelijke valleien en cultuur.
In de ochtend bezoek ik het Alhambra van Grenada. Een prachtige vesting op de heuveltoppen van Grenada. Prachtige gebouwen, paleizen, huizen en torens staan in een ommuurde vestig waar de geur van de bloemenzee je verrast en blij maakt. Overal is personeel bezig met het verzorgen van de 1000-en-den bloemen, planten en bomen met alle kleuren van de regenboog. Door een haag van Chinese bezoekers bezoeken we het Palacios Nazeries. Een schoonheid van een gebouw gevuld met Moorse patronen en tegels. Ik verbaas me over alle pracht en praal, het is te mooi voor woorden. Overal in de tuinen rondom alle gebouwen is water wat via allerlei kanalen en fonteinen over het hele terrein gepompt wordt. Adembenemend.
Daarna stappen we weer op de motor. We verlaten Grenada in westelijke richting in de driehoek tussen Cordoba en Antequera. We beginnen ‘droog en dor’ en rijden uren tussen oude olijfboomgaarden over versleten en gedeukt asfalt. De motoren glijden af en toe, maar door je een beetje aan te passen blijf je overeind. Het heerlijke zonnetje van een graad of 27 graden laat ons zweten in onze motorpakken. Heerlijk na zo lange koude winter. We genieten. We rijden een fantastische route door de pijnboombossen van de Sierra de Ojete en worden getrakteerd op een bochtenspel waar het motorhart harder van gaat kloppen. We slingeren van links naar rechts en een smile is niet meer te onderdrukken. Na een lekker koud drankje vervolgen we onze weg door de Sierra Gorda,.Allemachtig, wat is dit een adembenemende vallei. We stijgen en stijgen en de temperatuur daalt. Het dorre gras wordt vervangen door helgroen gras wat door de ontluikende lente tevoorschijn komt. Gele bloemen en bomen vol met bloesem laten fantastische geuren onze helmen instromen. Dat maakt motorrijden zo uniek! Je ruikt en voelt de omgeving intens.
Tja, ook hier heeft de Heer ons bedeeld met ongehoord mooie stuurwegen. Ik verdenk Hem van een soort hemels testcircuit voor motorrijders. We gaan volledig los op een partij bochten die zijn weerga niet kent. Waar het gisteren kruip-door-sluip-door was over pietepeuterig smalle wegen, zijn de bochten nu langgerekt en diep. We hebben veel grip en sturen onze motoren door deze fantastische omgeving. De imposante rotspartijen aan weerszijden geven de grootsheid van het landschap weer. We rijden Antequera in met een smile die niet meer in de helmen past. Het koude biertje sist op onze tongen. Heerlijk!
We starten de volgende ochtend in Antequera en rijden al snel de Sierra de Chimenea in. Een geweldige groene vallei volgt. Een bochten paradijs wat zijn weerga niet kent. We rijden door een nauwe vallei (het lijkt wel of elke rivier hier in een onwaarschijnlijke vallei ligt) met links en rechts hoge kliffen via een stuwmeer naar Ardales. Onze fotocamera’s maken overuren in dit gebergte. Gele bloemen afgewisseld met fantastisch kliffen en rotspartijen maken het ons moeilijk op de weg te letten. Na een lekkere lunch in Ronda steken gaan we omhoog naar de Sierra Margarita. Nou, zoals het drankje klinkt zo ziet onze route eruit. Allemachtig. Genieten 300%. De route is waanzinnig, sommige haarspelden in de eerste versnelling met koppeling, zo steil. Heerlijk. Het uitzicht beneemt onze adem. Weer verder langs eeuwenoude kurkeiken bossen naar het zuiden. Als toetje krijgen we in de richting van Algeciras nog de A405 voor onze rekening. Tja, eigenlijk kan ik er maar 1 naam aan geven: kant en klare racebaan. Prachtig vloeiende bochten. Ik fluit het hele stuk in mijn helm.
Dag 5 en 6 Marokko: Blauwe mystiek.
We rijden naar de boot en na de overtocht van 1.5 uur hebben we inmiddels alweer stevig honger gekregen en na een kwartiertje rijden vinden we een prachtig restaurant met uitzicht op de Straat van Gibraltar. De garnalen komen volgens mij net uit zee. Ik heb ze zelden zo goed gegeten. De bijbehorende vissoep is zo vers en lekker dat we in stilte dit lekkers weg-smikkelen. Ik hoor vaak dat je in Marokko niet zo lekker kunt eten, maar ik deel die mening zeker niet. Het waait stevig in het noorden van Marokko en we vervolgen al slingerend onze weg. We worden stevig van links naar rechts gewaaid en dat is soms best tricky als je de gaten in de weg wilt ontwijken.
Groen, groener, groenst is het motto in het Rif gebergte. Prachtig groen en heuvelachtig landschap met typisch Marokkaanse dorpjes. Gele bloemen, net als aan de Spaanse zijde kleuren het landschap. Een prachtig verschijnsel zijn de wolken die door de harde wind over de hoge rotsen worden geblazen en bij het dalen worden opgelost door de warmte. Ademloos kijken we toe. We gaan al slingerend naar Chefchaouen en lopen bij de ondergaande zon dit bijzondere blauwe dorp in. Blauw vanwege een traditie van de vroegere Joodse bevolking. De kleur blauw staat in het jodendom voor bescherming en werd zo mooi gevonden dat iedereen zijn huis ging schilderen. We vinden het prachtig en sluiten de dag af in een typisch Marokkaans mannen café (je ziet hier echt geen vrouwen) waar we koffie, Marokkaanse thee en een soort van oliebollen eten op een plek waar de dagelijkse markt tot een einde komt.
Dag 6 Eifel met moskee: We verlaten het prachtige stadje Chefchaouen en trekken al snel het Rif Gebergte in. Ik heb geen idee wat ik moet verwachten, maar wat ik aantref is prachtig! Het is werkelijk waar de graanschuur van Marokko. Groen welvend graan tot zover je ogen kunnen kijken. Door de harde wind vandaag wuiven de korenaren dat het een lieve lust is. Prachtig om naar te kijken en doorheen te rijden. De harde wind waait af en toe zo hard de kier van je helm in dat je de adem ontnomen wordt.
Vanuit de groene velden rijden we door prachtige pijnboom wouden. De heerlijke geur van de naalden dringt diep onze neusgaten in. We slingeren tijden door deze mooie wouden. Soms denk je dat je in Frankrijk, Spanje of Portugal aan het rijden bent, heel bizar. Op de velden groeit het koolzaad dat het een lieve lust is en de geur van deze bloemen is staat voor mij gelijk aan voorjaar in de Eifel (hoef ik aan die-hard motorrijders niet uit te leggen). Ik denk soms elk moment om de hoek een dorpje aan te treffen met een restaurant waar je schnitzels kunt kopen. Maar nee, dorpjes met een moskee verraden toch echt iets anders. En anders helpen de gaten in het wegdek ons herinneren. Als we de laatste hoge bergtop over zijn ligt Fes op ons te wachten. Vanuit het grote niets ligt er opeens een mega stad op je te wachten (Fes heeft 1,5 miljoen inwoners). Even later rijden we het gekkenhuis van deze grote stad en toeristentrekpleister binnen en kruisen de brommers met hotel-lokkers ons pad.
De dag erna blijven we in Fes en rijden we een ‘rondje Fes’ van 400 kilometer. We gaan vroeg weg zodat we in de namiddag nog even de stad in kunnen. Na een klein stukje snelweg bij een graadje of 9 (brrr) slaan we af in de richting van het nationale park Jbel Tazzeka. We rijden al snel over een prachtige kleine bergweg tussen de kurkeiken. Echt prachtig. Het asfalt is niet zo van heel goede kwaliteit dus het is flink uitkijken in de bochten. Als er uitzicht is op de hogere bergen om ons heen zien we sneeuw. We weten dat we die richting opgaan. We waren van de voren gewaarschuwd op tijd te tanken aangezien we echt de bush-bush in gaan. Dat doen we graag.. En bush-bush is het. Aan de weg komt geen einde en we gaan hoger en hoger. De bomen verdwijnen en je ziet dat de elementen het landschap kaal en dor maken. Het asfalt ligt er al een tijdje en je ziet dat het geen zin heeft het te vernieuwen. De winter maakt er korte metten mee. We rijden dus om de gaten heen en genieten volop van dit semi-offroad rijden. Aantal tegenliggers onderweg? Welgeteld 1..in 2,5 uur… Stijgen en stijgen. En stijgen. We komen uiteindelijk ruim boven de 2000 meter en de huizen van de bewoners zijn van klei en hout. Wat een ongelooflijk primitief leven hebben deze mensen toch. Na het stijgen dalen we weer naar beneden en het wordt warmer en warmer. We komen uiteindelijk in het dal en tanken onze motoren af (de dorstige KTM moest onderweg even ‘primitief’ worden bijgetankt bij de lokale gas-boer). We rijden via de snelweg terug en tikken 400 kilometers af. We douchen even snel en stappen in de taxi naar het centrum van Fes. Ik moet zeggen een minder gekkenhuis dan Marrakech. We bezoeken de beroemde leerlooierijen en we slenteren heerlijk door het centrum en bezoeken diverse winkeltjes en op een dakterras genieten we van een prachtig overzicht van de stad bij de mooie middagzon. We verheugen ons op de dag van morgen waarin we nog dieper Marokko zullen inzakken.
Dag 8 ,9 en 10: Canyons zonder waarschuwing.
We verlaten het hectische Fes en gaan zuidwaarts in de richting van Ifrane. We rijden al snel het Foret de Cedres (bos van de ceders) in. Dit park ligt op bijna 2000 meter en staat vol met enorme cederbomen. De geur van de naalden dringt diep onze helmen binnen. We rijden door een landschap van valleien, dan weer door ceder bossen waarna de weg weer een prachtig open vlakte doorkruist. De rotspartijen staan hoe dan ook weer hoog boven ons uit te torenen en we rijden veel onverhard. Apen kruisen ons pad.. op de snelle piste geef ik de Africa Twin even lekker de sporen en sta te dansen op de steps. Heerlijk om de diepe gaten en keien heen. Ik mis een flinke kei en ik vermoed dat ik lek gereden ben. De eerstvolgende bocht geef definitief uitsluitsel…elk foutje wordt hier wel afgestraft….dat wordt plakken…. Ik rij nog even door naar een schaduwplek en even later stoppen er collega motorrijders en samen klaren we dit klusje. Ook gaaf aan motorrijden…altijd zijn mensen bereid je te helpen. Gaaf!
We dalen af en rijden door een prachtige vallei. We slaan ons kamp op bij een prachtig stuwmeer en genieten onder het genot van een koud biertje van de heerlijk ondergaande zon. Vanuit de Sources de l’Oum-er-Rbia rijden we een lange rit van ruim 400 kilometer en rijden via een mooie vallei richting de Hoge Atlas. Elke keer als ik in dit gebergte kom word ik verrast door de schoonheid, ruigheid en imposant-heid van deze bergrug. We gaan uiteindelijk over 3000 meter. In de aanloop gaan we door tal van canyons die de vergelijking met de Grand Canyon aankunnen. De grootsheid van de gesteentes en de diepte van de kloven is immens. Je kunt op de foto nauwelijks laten zien welke enorme diepte hier speelt. Als je aan de rand staat (in tegenstelling tot de parken in de VS staat hier geen enkel waarschuwingsbordje ;>)) is de diepte duizelingwekkend. Adembenemend. Ook heeft de Hoge Altlas een donkere zijde. De mensen die er leven zijn echt straatarm. Kinderen lopen in vieze vodden over straat en bedelen om alles wat los en vast staat. Eigenlijk kansloos vanaf de start. Ik kan me voorstellen dat als ze de rijke westerlingen zien met al hun mooie spullen en geld dat ze de oversteek naar een beter leven erop wagen. Misschien dat we alle mensen die zo hard tegen ‘gelukzoekers’ ageren een weekje tussen deze mensen moeten laten leven. Wij zelf checken in ons hotel in en naar wederom een geweldige maaltijd dromen we over canyons die hun weerga niet kennen.
Dag 11 en 12 : Flat tire-blues.
We vertrekken uit de Gorges du Todra in de richting van de woestijn. We verlaten Tinghir en gaan al snel de middle of nowhere in. Een waanzinnige rit door een ‘John Wayne’ achtig landschap volgt. We stijgen en stijgen en de rotsen worden zwarter en zwarter. Een vulkanisch landschap met de temperatuur van de woestijn. Je voelt echt dat je dichter bij de woestijn komt. De temperatuur loopt al snel op naar een graadje of 36. De weg slingert zich door dit onwerkelijke landschap. Het lijkt net of Johan Wayne elk moment de hoek om komt zetten. Links en rechts torenen de rotsformaties boven ons uit, we voelen ons klein. We gaan verder via het asfalt naar Merzouga, waar we erachter komen dat onze motorfietsen alleen geschikt zijn om wat foto’s in de zandduinen te maken. We laten ons daarna het bier goed smaken in een waanzinnig zwoele lenteavond.
De volgende ochtend rijden we in de richting van Erfoud. Je kunt zien dat deze omgeving een walhalla is voor de motorsport minded mensen. Werkelijk overal zie je grote groepen met 4×4 auto’s, quads en motoren. Ik krijg er steeds een minder gevoel over. Gelukkig is Gerjan Leppink een mooie uitzondering. Als er één iemand is die toeristische oorden haat, dan is hij het wel. Gerjan is een meester in het vinden van on-ontdekte paadjes. Prachtig te zien hoe hij met zijn levendige charme contact maakt met de plaatselijke bevolking, hen informatie vraagt en aan de hand van kaarten ‘en doen horen zeggen’ routes in elkaar frutselt.
Een mooi voorbeeld is de etappe van vandaag. Een etappe niet voor iedereen, in de middle of nowhere. De GPS-route wil niet opstarten. Gerjan legt de route uit: je rijdt na de beschoeiing rechts het pad op. Links ligt de vallei met asfalt, rechts daarvan ligt een doorgang op de berg. Daar gaan we naar toe. Boven aangekomen gaan we naar links en rijden in de richting van de platte berg. Hou deze altijd in het vizier. Raakt je ‘m uit het oog dan kun je echt zwaar in de problemen komen. Voor de platte berg gaan we naar links en rijden om de duin heen naar het asfalt.
Tja, en dan ben je dus 2 uur verder….waanzinnige rit door de woestijn. Dakar!
Dit wordt ook een beetje een bijltjesdag. In de woestijn rijd ik weer lek. Plakken bij een graadje of 35. En een uur kwijt. Ik rijd die dag nog twee keer lek, mede door te rijden met de geplakte banden. We komen hierdoor in het donker te rijden en gelukkig heeft Gerjan veel terreinkennis om uit de vallei te komen (ik had anders een slaapplek gezocht in een dorpje of langs de weg). Hoop geleerd onderweg. Ik had beter materiaal (betere stenen band en betere binnenbanden) moeten meenemen. De laatste passage aan het einde van de dag is er een van ongehoorde schoonheid. Mede door het prachtige avondzonnetje rijden we door een sprookjesachtig landschap met gele bloemen, blauwe luchten met wolken en een landschap om te zoenen. Mijn fotograven hart bloedt, we moeten namelijk doorrijden want de nacht slokt ons bijna op. De laatste twee uur onverhard rijden we in het donker, beetje heroïsch. Uiteindelijk bereiken we het asfalt en rijden het laatste uur over een normale weg richting Midelt waar we ons verhaal vertellen aan de rest van de groep onder het genot van een halve kip, frites en een koude pint.
Dag 13 en 14 : Cannonballrun.
We verlaten al snel de hoofd route die de meeste mensen naar Fes nemen en rijden de oude weg naar Fes. Een prachtige eenzame weg door niemandsland. Een kaarsrechte weg door desolaat landschap. Soms denk ik echt in de VS te rijden, maar niets is minder waar. We slaan al snel af, we stijgen en stijgen en zitten al snel weer op ruim 2000 meter. Onderweg stoppen we bij een prachtige waterval. Ongehoord mooi en geen buitenlandse toerist te ontdekken. In Fes nemen we afscheid van twee reisgenoten en wij gaan de laatste Marokko-etappe rijden in de richting van de boot in Tanger. Vierhonderd kilometer fun.. Een stuk van 80km is een waar gekkenhuis. Gerjan vindt het allemaal prachtig en lacht zich helemaal slap. Vanuit een rij-instructeur perspectief ben ik blij dat ik heelhuids bij de volgende pomp sta. Waar ons schaamteloos 10 kg hash wordt aangeboden. We slaan vriendelijk af met de opmerking dat we al 10 kg hebben…;>)) We rijden na deze gekte het laatste stuk naar de Middellandse zee naar het Pointe des Pêcheurs. We eten in El-Jebna onze buik compleet vol met de lekkerste sardines op aarde (met een beetje zeezout op de grill) en genieten van het waanzinnige uitzicht op de mediteranée. We krijgen een prachtig ‘dessert’ in de vorm van een 150 kilometer lange racebaan naar Tetouan. We genieten van de laatste meters Marokko. De vergelijking met highway nr 1 van LA naar San Francisco kan deze weg met gemak aan. Wat een land, wat een variatie! We steken met de boot over naar Spanje en krijg ik nog een keer een lekke band, Ik fluit een liedje terwijl ik de band het laatste zetje over de rand laat glijden (tip van Gerjan: ‘ sing a song’…en wacht….) en denk met een glimlach terug aan dit prachtige avontuur. Marokko, tot de volgende keer!
Verslag 2017 editie
Nick Janssens wint verdiend de Atlas & Desert Chalenge 2017.
Wat was het weer een pracht offroadfeestje, maar Marokko is dan ook gewoon een geweldig offroadparadijs.
Wij starten in een schitterende vallei midden in het Atlasgebergte, net buiten Marrakesh. Hier maken in alle rust de rijders zich op voor een prachtweek motorsport.
De helft van de mannen waren een dag te vroeg en dat hebben ze geweten, Gerjan heb je nog een extra ritje, Uuh okay wat dacht je ervan om de berg Oukaimden van 3273 meter hoog via de moeilijke kant te beklimmen ? Op en top enduro werk, jijzelf tegen de natuur zie maar hoever je komt. Niets mooier als zelf je weg zoeken, steeds hoger en hoger, paden houden op te bestaan, het moet verdorie lukken om boven te komen, helaas weer net niet!
De volgende dag gaan we van start voor onze eerste etappe diep in de Atlas, de bochten knijpen en het is moeilijk je ritme te pakken, Diegenen die er oog voor hebben verbazen zich, wat een verscholen wereld en hoe kunnen die dorpjes hier bestaan. Floren Kemp kan na driekwart van de etappe niet verder, hij weet nog net een dorpje met een soort van schooltje te bereiken, De school gaat net uit en Floren kijkt verbaasd hoe kinderen massaal op het dak van totaal versleten Ford busjes klimmen, op weg naar totaal verscholen dorpjes. In de sweeper geen geklaag alleen maar schitterende verhalen over alles wat hij vandaag meegemaakt heeft. Inmiddels is een ieder al gearriveerd in het bivouac welke gelegen is aan de voet van de woestijn. De biertap maakt het meteen gezellig en onder leiding van onze monteur Jan Hut stort een ieder zich op Floren, dit om hem te helpen en ja hoor, om middennacht is Floren weer in de race, IIIIAAAA niets mooier als motorsport.
Het is nog donker terwijl iedereen al staat te trappelen om te mogen starten aan de eerste woestijn etappe. Bij de eerste CP komen ze stuk voor stuk vol enthousiasme binnen, wat geweldig rijden. De Oilibya-rally passeert geneutraliseerd onze CP en een ieder kan zich vergapen aan fabrieksteams. Floren en Jan Noord hebben inmiddels elkaar gevonden en gaan als een echt team verder terwijl Hans de Ruiter zich verbaasd over hoe mooi rijden Marokko wel niet is. Bij een doorwading valt Hans om en zijn Beta beland onder water en dit terwijl Koen Maes zich volledig vastrijdt in de rivier bedding. De meer ervaren mannen komen probleemloos aan de overkant, Echt een ieder helpt elkaar, geweldig wat een sfeer, dit hoort bij rally sport en de mannen vinden het dan ook prachtig. Cees Siemons bemand de bezemmotor, wat een heerlijke groep lacht hij een ieder lost zijn eigen problemen op terwijl de wat langzamer mannen een uur eerder vertrekken dan de wat snellere mannen.
De Sfeer zit er goed in en een ieder begint vol goede moed aan de zandduinenetappe van de derde dag. Ward Platzbeecker ,Stephan Meertens en Johan Verhaegh ontpoppen zich als volhouders en ware zandpiraten, echt geweldig om te zien. Terwijl de een het niet lukt om de waypoints te halen komt Gerben Lieverdink met energie over binnen. Pieter van Mechgelen en Bart Somers moesten vandaag helaas de strijd staken, over je nek gaan in de duinen is nooit grappig. Op de middag besluiten sommige mannen om het bivouac van de Oilibya te gaan bekijken terwijl anderen lekker aan het zwemmen zijn bij ons hotel.
De strijd is losgebarsten nog maar een handvol rijders hebben alle waypoints gehaald terwijl ze beginnen aan de pracht Special des Dunes ala Antal. De rijders zijn gewaarschuwd daar ze vermoedelijk op driekwart van de route de Oilibya-rally tegen kunnen komen. Nick Janssens vliegt echt door de duinen en komt voor zijn vriend Pieter van Mechgelen als eerste binnen. Eric Deschepper kan goed volgen terwijl Gerben Lieverdink opvalt door gewoon als vierde binnen te komen. Van de Oilibya hebben ze niets meegekregen, hoe anders is dit als Jan Hut als 5de binnen komt. Donders zegt hij, rij ik samen met Cees zij aan zij en dan komt er in een keer een Peugeot met 160kmu er tussen door. De rest geniet van dit spektakel terwijl een wagen van de Rooy geen idee heeft waar hij heen moet, verbaas ik mij dat die gasten gewoon vol over een hoofd aanvoer piste (openbare weg) direct bij Merzouga mogen blazen. Bart Somers gaat gewoon mee doen en haalt met gemak wat motoren in, wat een feestje weer.
In de avond bij een heerlijk Tajine is echt een ieder in zijn element en de mannen vertellen honderd uit, minder ervaren mannen als Hans de Ruiter en Gert van den Hoek gaan echt met sprongen vooruit terwijl ervaren mannen als Hans Smit en Leo Donker ook elke dag met een big smile binnen komen. De volgende ochtend worden we wakker met een ontbijt in de zandduinen en gaan we de speeltuin van Marokko weer verlaten. De enduro dag wie nu komt is echter nog mooier en de Nederlanders krijgen een tik over de vingers van onze Belgische vrienden. Bart Somers, Eric Deschepper, Pieter van Mechgelen en Koen Maes doen dan ook even voor hoe je een Leppink Adventure klim moet nemen. De eveneens uit Belgie afkomstige Nick Janssen kon nu zijn vriend Pieter niet bij houden terwijl Nick weer heer en meester was in de duinen. Niets mooier als vriendschap en de motorsport natuurlijk!
Onze Gids Mohammed had de tijd van zijn leven daar hij als navigator naast Rick van Mechgelen mocht functioneren. De laatste dag is altijd een feest, Eerst een mooi technisch stuk van 100km waarnaar je vol over een gravelpad kan blazen tot boven de 3000km. De mannen zijn ontroerd, wat een land, wat een pracht en dan die kinderen! zo anders als bij ons. Terwijl een ieder zich verbaasd over de afsluitende canyon, stuurt Rob Oonk de servicecombi betrouwbaar door de Atlas. De strijd is gestreden het feest is geweest. Het was weer een geweldige groep, mannen bedankt het was weer meer dan super!
En de winnaars zijn!
1ste Nick Janssens .
2de Eric Deschepper.
3de Gerben Lieverdink.
4 Pieter van Mechgelen
5 Johan Verhaegh
6 Stephan Meertens
7 Koen Maes
8 Ward Platzbeecker
9 Bart Somers
10 Leo Donker
11 Hans Smit
12 Gert van den Hoek
13 Jan Noord
14 Hans Dirk Ruiter
15 Floren Kemp
Buiten klassering
| Cees Siemons |
| Jan Hut |
| Rick van Mechelen |
| Rob Oonk |
| Mohamed Arrahil |
| Gerjan Leppink |
Verslag 2017 editie
Martin Westerhof en triallist en rally debutant Bram van Saane, winnen verrassend de OER 2017.
De Oost Europa Rally 2017 was weer een waardig offroad – rally feest, door de meer dan 2000 zeer afwisselende kilometers doet deze rally voor geen andere rally onder. Bij Leppink Adventure maken gezond verstand, navigatieskills en motorbeheersing het verschil. De eerste special was meteen OER waardig en pittig genoeg! Bram en Jaap hadden flinke ruzie met hun GPS en belanden hierdoor achter in het veld, Twan de Rijke daarentegen weet met zijn Polaris Scrambler 1000 uiterst beheerst de eerste special op zijn naam te zetten. In de digitale klasse blijkt navigeren met een Tripy ook best lastig, al dacht de Skoda Dealer uit Ede hier anders over, Martin Westerhof gaat zo snel dat hij onze routeopener Bart in het vizier krijgt. Donders zegt Bart dat was knallen om de boel voor te blijven, Gelukkig hadden we Wouter van de Graaff ook op de route en die was druk doende om dwaalsporen te zetten. Geen idee of Martin er in is getrapt, feit is wel dat Martin op zijn WR450 de eerste special, net voor Frank Bos weet te winnen. De toon is gezet het feest is begonnen, de route ligt er meer dan perfect bij, uiteraard vol met natuurlijke hindernissen, steevast aangeduid als Leppink Grappen.
Op de tweede dag is alles weer totaal anders, volop genieten van overheerlijke zandpaden waarbij het ons opvalt dat de quads verdomd goed met de motoren meekomen. Bij de eerste klim in Roemenië krijgen we te maken met kudde gedrag! Martin de winnaar van de vorige dag heeft duidelijk een offday terwijl Peter ten Hoor met navigator Pieter gewoon met hun buggy dit klimmetje even nemen, zit het Gross van de rijders te martelen om boven te komen. Aan het eind van de dag zit dan nog een pracht navigatietest. Midden in deze special zijn ze een snelweg aan het aanleggen, met enige vaardigheden klopt het roadbook nog perfect. Routeopener Wouter vindt het geweldig, bij Leppink Adventure leer je rally rijden lacht hij enthousiast.
Op dag 3 verrast de zon ons op de mysterieuze berg, hallo dit moet niet, we hebben verdorie een sneeuw of hagelbui nodig, mist mag ook, gewoon iets om het spannend te maken. De rijders maakt het niets uit, Jan Foppen komt met een bigsmile als eerste bij de cp, jan rijdt een stevig en gestaag tempo, Bram erkend zijn meerdere en volgt Jan een stukje, helaas rijdt klassement leider Twan lek en ligt door het enduropunten systeem, de wedstrijd na 3 dagen weer volledig open. Het middag gedeelte is een van de mooiste routes uit je leven, de OER bestaat dan ook uit een aaneenschakeling van unieke momenten, Roy en Wouter sleutelen deze avond tot diep in de nacht en het lukt ze gewoon weer om alles rijdend te houden.
Het klassement is gemaakt, maar dag 7 en 8 moeten wel alle waypoints nog worden aangedaan, mede door het mooie heeft niemand hier problemen mee, echt iedereen wilde de pracht route gewoon afmaken. Een ding is zeker alle deelnemers hebben erg veel geleerd, dag 1 was qua navigatie een ramp, zeker ook tripyrijders gingen massaal in de fout, na 3 dagen begon een ieder het te leren en mogen alle deelnemers en begeleiders zich oprechte winnaars noemen, Bij de afsluitende BBQ is het nog steeds gezellig en worden de prijzen uitgedeeld en mogen we terug kijken op alweer een geweldige editie.
| Uitslag Rally Klasse | |||
| positie | Punten | ||
| 1 | 169 | Bram van Saane | KTM 450 |
| 2 | 165 | Twan de Rijke | Polaris Scrambler 1000 |
| 3 | 150 | Maarten Zijlmans | Polaris Scrambler 850 |
| 4 | 146 | Jaap Martens | husqvarna 350 |
| Uitslag digitale Klasse | |||
| positie | Punten | ||
| 1 | 143 | Martin Westerhof | Yamaha wr450f |
| 2 | 137 | Olaf van Mondfrans | Husaberg 450 |
| 3 | 132 | Dennis Kuipers | Can-Am renegade 1000 |
| 4 | 126 | Rene Kuipers | Can-Am renegade 1000 |
| 5 | 125 | Edgar Nijhuis | Can-Am renegade 1000 |
| 6 | 111 | Rob van Saane | KTM 500 |
| 7 | 106 | Nico dekker | Husqvarna 350 FE |
| 7 | 106 | Henk Nijmeijer | Husky 300 |
| 9 | 104 | Arjan Broers | KTM 450 |
| 9 | 104 | Huib Versluis | kawasaki klx450 |
| 11 | 103 | Jetze Mellema | Can-am Outlander 1000 |
| 12 | 88 | Ger Burger | Ktm 450 exc |
| 13 | 85 | Sjon van der Form | Yamaha WR450F |
| 14 | 70 | Patrick van Laar | KTM 450 EXC |
| 15 | 59 | Rein Maas | Yamaha wr450f |
| 16 | 49 | Erwin Dekker | Yamaha Grizzly |
| 16 | 49 | Peter ten Hoor | Buggy |
| 18 | 44 | Gerd Roseboom | Yamaha Raptor |
| 19 | 19 | Michael Bungener | Yamaha raptor 700 |
| 20 | 38 | Rob van Elderen | KTM 450 |
| 21 | 34 | Frank Peter Bos | Raptor 700 |
| 21 | 34 | Jan Foppen | Can-Am renegade 1000 |
| 23 | 14 | Joost Kamphuis | polaris sportsman 570 |
| 24 | 13 | Gerrit Kamphuis | polaris sportsman 500 |
| 25 | 7 | Rene Haertlein | Honda CRF450 |
Inschrijflijst 2017 Editie Oost Europa Rally,
| Leppink Adventure startlijst OER 2017 | ||
| Name | Voertuig | |
| arjan broers | 1 | KTM 450 |
| Jaap Martens | 2 | husqvarna 350 |
| Rob van Saane | 3 | KTM 500 |
| Bram van Saane | 4 | KTM 450 |
| Gerd Roseboom | 5 | Yamaha Raptor |
| Michael Bungener | 6 | Yamaha raptor 700 |
| Nico dekker | 7 | Husqvarna 350 FE |
| Henk Nijmeijer | 8 | husky |
| Erwin Lamers | 9 | Ktm 525 |
| Patrick van Laar | 10 | KTM 450 EXC |
| Frank Peter Bos | 11 | Raptor 700 |
| Jetze Mellema | 12 | Can-am Outlander 1000 |
| Gerrit Kamphuis | 13 | polaris sportsman 500 |
| Joost Kamphuis | 14 | polaris sportsman 570 |
| Twan de Rijke | 15 | Polaris Scrambler 1000 |
| Maarten Zijlmans | 16 | Polaris Scrambler 850 |
| Ger Burger | 17 | Ktm 450 exc |
| Sjon van der Form | 18 | Yamaha WR450F |
| Rein Maas | 19 | Yamaha wr450f |
| Martin Westerhof | 20 | Yamaha wr450f |
| Jan Foppen | 21 | quad 2-tlh-49 |
| Edgar Nijhuis | 22 | Can-Am renegade 1000 |
| Rene Kuipers | 23 | Can-Am renegade 1000 |
| Dennis Kuipers | 24 | Can-Am renegade 1000 |
| Erwin Dekker | 25 | Yamaha Grizzly |
| Monteur kuipers | 26 | |
| Service Jan | 27 | |
| Peter ten Hoor | 28 | Buggy |
| navigator Peter | 29 | Buggy |
| Huib Versluis | 30 | kawasaki klx450 |
| Olaf van mondfrans | 31 | husaberg 450 |
| Rob van Elderen | 32 | KTM 450 |
| Rene Haertlein | 33 | Honda CRF450 |
| Dinand Stevens | 34 | WR 450F |
| Wouter vd Graaf | 35 | CRF 450 |
| Bart Westerink | 36 | Husaberg 300 |
| Roy van Leeuwen | 37 | |
| Antal Verschuuren | 38 | Husquavarna 250 |
| Marijke Vollebregt | 39 | Iveco |
| Rob Oonk | 40 | Iveco |
| Gerjan Leppink. | 41 | Hilux |
verslag OER rallytraining 2017
IIIIAAAA niets mooier als de motorsport, wat een rally training was het weer! Stéphane Peterhansel heeft le Dakar al 12x gewonnen en uit een interview met hem, zijn mij 2 opmerkingen bijgebleven.
1 toen ik van de motor overstapte in een auto, leek het net vakantie.
2 vermeld elke risico en rij nooit maximaal van je kunnen.
Dit gold zeker ook voor de 2017 editie van de Oost Europa rallytraining! Het was rond uit rot weer, deelnemers uit het zuidwesten belden af, sorry Gerjan het rijden van jouw specials durven wij aan, maar door de ijzel gaan wij de weg niet op! Gelijk hadden ze, maar tot mijn verbazing lag vrijdag de kantine wel vol met slaapmatjes daar deze deelnemers de ijzel voor wilden zijn.
Na een te gezellige avond was het moeilijk opstaan, ( Barry van het Motodrome is zelfs maar naar huis gegaan, mannen doen jullie het licht uit, ik moet morgen vroeg weer het ontbijt verzorgen.) De nacht was koud, de gaskachel draaide vol door in mijn trailer, Heerlijk hier en vooral niet naar buiten gaan, kut de wekker, lint spannen, vlagplaatsen, TC bemanning instrueren en de inschrijftafel weer inrichten. Okay, ik ga met angst in de schoenen naar buiten. Yep een dun laagje sneeuw zorgde ervoor dat de talrijke ijsplakken van de parking niet meer te zien waren, dat gaat spannend worden vandaag!
Wilma was al vroeg met de auto binnen en verzorgde de koffie, het laatste stuk was niet te doen, maar de grote weg was prima te rijden zegt ze, tot mijn grote verbazing druppelt het rennerskwartier vol en de deelnemers hebben er duidelijk zin in.
Paul van Middelaar en Klaas Okken hebben de OER rallytraining 2017 verdiend gewonnen.
Een Enduro en Rally hoort altijd door te gaan, je eigen verantwoording nemen, zo min mogelijk risico lopen en doorzettingsvermogen is wat deze sport mooi maakt. Bij Leppink Adventure draait het niet om snelheid, maar voertuig beheersing en juist navigeren maken je tot een winnaar. Door de gladheid was de verbinding geneutraliseerd en kon ieder met de auto van special 1 naar de tweede special zodat het goed te doen bleef.
Het broekie Niels Bruinsma (mx service) was samen met zijn vrienden verantwoordelijk voor de crossbaan, niet te rijden zegt hij het dunne laagje sneeuw veranderd direct in ijs. Okay 2 halve ronden dan! en het feest gaat beginnen.
Jan Hut van J.H. motorcentrum Zevenhuizen bemand TC.1 Bij de inschrijving had een ieder de starttijden gekregen en vanaf 09.30 giet it oan!! De mannen en vrouwen worden 2 aan 2 weg gestart en het feest is begonnen. Ervaren deelnemers die op tractie konden rijden waren de crossbaan zo rond, minder ervaren piloten kwamen geen meter voor uit en parkeerden de motor weer op de aanhanger, zo hoort het gewoon je eigen verantwoording nemen. Het navigatie gedeelte is maar 4km lang, de kleuren staan verstopt op een 4×4 baan en een maisveld van meer dan een km lang. Als je wilt leren navigeren is dit dan ook lopend prima te doen. Net als in le Dakar vertrouwen mensen niet op hun zelf maar letten liever op hun voorganger. Net als ieder jaar rijden ze dan ook massaal fout.
Bij Situatie.8 (Hill top) gaat het allemaal goed. maar Situatie.9 (average 165 degree) slaan ze massaal over waardoor slechts een enkeling de Situatie 10 ( hill top) bereikt. De grap is ze vinden allemaal de kleur, maar door dat ze het waypoint van de verkeerde kant benaderen lopen ze tegen 1 uur straftijd aan.
Verder op in het maisveld gebeurd het weer. De vlag bij Situatie.20 is een eitje, maar de opdracht om over 164 meter 230 graden richting een mast te rijden, is te moeilijk. De eerste rijdt het verkeerde spoor en de rest volgt wel.
Jaap Martens van enduroclub Drente doet het goed, Hij navigeert voor het eerst met roadbook en GPS, hij stopt bij elke situatie en bestudeert de opdracht, hierdoor heeft hij maar liefst 20 minuten nodig voor 1,5 km, wel met gevolg dat Jaap een van de 4 deelnemers is die alle kleuren heeft bereikt.
TC.2 wordt bemand door Bart Westerink en hier slaat de kudde op hol. IPV terug te keren naar het Motordrome gaan ze massaal wel de verbinding rijden, het rijden in de verse sneeuw is dan ook echt kikken! In de verte zie ik ze gaan over een dijk voorzien van hoog gras, deze dijk loopt parallel aan een drukke N weg en het is goed te zien dat ze sneller als de auto’s zijn, als dat maar goed gaat? Ik stuur Edwin met de 4×4 voorzien van de grote aanhanger direct op pad voor assistentie, daar ik wat bezorgd ben stuur ik rijders die ik ken een sms met de vraag om even te bellen, Fantastisch lachen ze, wat kicken hier, we staan stijf van het ijs maar dit is te mooi om te missen.
Bij de cross / grasbaan vereniging in Vledderveen worden we altijd warm onthaald, dit jaar de grasbaan maar eens proberen. De tweede special begint net als met een officiele wedstrijd met 4 volle ronden , Motor en Quad mannen gaan helemaal uit hun bol, echt geweldig om te zien. Gelukkig is de professionele baan voorzien van rubberen wanden, waar gelukkig niemand in beland is.
Hierna alleen maar snelle paden waar een navigatie fout direct afgestraft wordt. Gewoon door Bourtange op naar een echt navigatie gedeelte. Bij S.47 moet je links af 260 meter over 178 graden. S.48 single track 114 meter over 142 graden wordt massaal overgeslagen, hierdoor wordt de kleur niet gevonden, de tweede kleur wordt wel massaal gevonden en de deelnemers maken zich op voor de slotklim. Paul van Middelaar komt als een van de eersten aan, werpt zijn motor boven op de berg en roept de vraag en 2 kleuren, Helemaal goed wat een sportman en Paul wint dan ook verdiend het Weekend, Albert Oosting rijdt met groots gemak en volledig beheerst zijn ktm 620 adventure, langs de hele route en wordt verdiend tweede. De totaal onervaren Jaap Martens komt rustig aangetokkeld, rijdt zijn motor uiterst beheerst naar boven en heeft verdorie weer de kleuren en wordt verdiend derde.
In de digitale klasse zijn het zeker geen minder helden, oa de Quad deelnemers gaan echt als de brandweer ze genieten volop maar gaan zo hard dat het navigeren erbij inschiet. Jetze Mellema van de Veluwse Zandhappers heeft het best opgelet en wordt verdiend derde. Bart vd Spoel van http://www.larikshoutbouw.nl/ en Klaas Okken van http://www.houthandelwesterwolde.nl/ hadden elkaar gevonden en gingen als de brandweer, de mannen zijn samen 1ste geworden maar de computer heeft met een minimaal tijdsverschil Klaas Okken als de winnaar aangewezen.
De bezemwagen brengt diverse verkleumde deelnemers terug naar het Motodrome, terwijl het gross door wil gaan, bam gewoon de volle 225 KM, en als ze rond 15.30 aankomen gaan deze speelse en losgeslagen rebellen ook massaal de crossbaan op, de crossbaan begint te glimmen en de quads beginnen te springen, Ik zeg Barry serveer het stamppot buffet maar voor dat er ongelukken gebeuren.
Wat een top training was het weer, deelnemers heel erg bedankt
En de winnaars zijn:
1ste Paul van Middelaar
2de Albert Oosting
3de Jaap Martens
Uitslag digitaal
1ste Klaas Okken
2de Bart v.d. Spoel
3de Jetze Mellema
verslag 2016 editie
De Atlas & Desert Challenge 2016 was weer een groot off-road feest.
Na een ontspannen reis, kwamen de kwartiermakers: Rob Oonk, Alex van Ginkel en Mohamed Arrahil aan in onze startvallei net buiten Marrakesh. Echt heerlijk hier, gewoon even bijkomen aan het zwembad tussen de olijfbomen, Op het geluid na van vogels hoor je niets en dan die sterrenhemel en natuurlijk die heerlijk geurende kruiden. Marokko is zo een Pracht land. Monteur en bierwacht Peter Maranus en slotrijder Marco van Merrenbach komen een dag eerder en al snel is alles gelost en is het eerste biervat aangesloten. Het grote Chillen is begonnen. De deelnemers druppelen binnen, mede door de biertap het goede eten en de ontspannen sfeer wordt het al snel gezellig. De meesten waren er een dag eerder, alles op je gemak testen voor de start morgen, hoe mooi is dat.
Onze Gids Mohamed Arrahil, houd van ons en onze hobby.
Om 0700 ontbijt en dan snel op weg, de eerste dag is altijd wennen, niks geen snelle paden, de bochten door de ruige atlas knijpen en de afgronden zijn mega diep. Bij Leppink Adventure gaat het niet om de snelheid gewoon volop genieten van de offroad motorsport en elkaar. Alle waypoints halen is de uitdaging een onweersbui aan het eind van de eerste dag maakt het meteen super spannend. 15km van het einde van de track welke door een cowboy landschap voert is een rivier ontstaan. Joop knalt met zijn Dakar KTM er vol in, helaas het water is te sterk en Joop moet zijn dierbare KTM in het water leggen. De toon is gezet en de olie wordt ververst haha. De Buggy en Quadrijders knallen gewoon vol met een big smile naar de overkant. De Motorrijders helpen elkaar naar de overkant en de stoere verhalen gaan los.
De volgende dag kunnen de enduro jassen uit en een heerlijke rit door de woestijn wacht, wat een blije koppie,s en wat een complimenten over de routes en de organisatie. De route slingert heerlijk tussen de tafelbergen door echt een ieder geniet. De afsluitende 150km dwars door niemandsland blijven je bij en dwingen respect af voor deze ruige natuur. Marco en Gerjan gaan nog even de duinen in om de route voor morgen te checken, de rest vindt het prima en maken zich zelf en hun voertuig klaar voor de eerste zandduinen dag.
0800 de mannen worden zenuwachtig! Het feest van de zandduinen gaat beginnen. De easy tour des dunes leert je al surfend de duinen over steken, terwijl je terug een hoge en pittige duin over moet steken, alleen door vol op het gas te gaan kom je beneden en dit geld ook voor de quad en buggy rijders, de toon is gezet en zelfs de ervaren rallymannen weten het weer, dit is heel anders als in de autorally,s. Diegenen die de eerste ronde goed doorkomen mogen beginnen aan de ervaren Alex Cross des Dunes, De meesten beginnen vol goede moed aan een ronde wie je zandduinen echt laat beleven, gewoon vol op het gas van waypoint naar waypoint op naar het Check Point. Je mag alleen starten aan het laatste stuks dwars door niemandsland als je voor 1200 met nog wat water in je camelback de CP hebt bereikt. Slechts 4 man mogen door en de rest gaat in convooi terug naar het bivak. S,middags gaan de verhalen bij het zwembad los en de motoren worden klaar gemaakt voor morgen en het rondje stoeien tussen 1700 en 1900 uur. De Sfeer zit er goed in het eten smaakt prima, onze gids Mohamed zorgt echt goed voor ons en het bier vloeit rijkelijk, wat een sfeer en wat een super deelnemers weer.
De volgende morgen starten we aan de Special des dunes ala Antal, Antal heeft echt een pracht special uitgezet terwijl Alex het volwaardige roadbook heeft geschreven. Tot nu toe hebben nog maar 4 deelnemers alle waypoints aangedaan en mede hierdoor kan een ieder ontspannen beginnen aan een volwaardige Special waar werkelijk alles inzit. Frank Jurrissen leest de duinen als geen ander. Eric Deschepper en Walter Roelants proberen wel te volgen, maar het lukt hun niet de prachtlijnen van Frank te volgen. Echt een ieder geniet volop wat een land en wat zit de ADC goed in elkaar. Na de verplichte middagpauze gaat een ieder nog even flink los. De deelnemers beginnen de duinen te snappen en knallen er op los. Onze monteur Peter Maranus mag de Beta van Ewout uitlaten, als een kind zo blij geeft hij rijles, platter kan niet en het zand zit nog in mijn oren en neusgaten ha ha. Cor zet de buggy flink aan, remmen roept navigator Alex, Lukt niet meer roept Cor en ze landen op hun neus, de kooi licht ontzet en de pracht verhalen gaan los. Onze winnaar Frank gaat met zijn vrienden van rally 4 friends nog even vol door de duinen, kut vast loper de KTM wil geen kant meer op. De rescue Quad lukt het om net voor het donker de rebellen binnen te krijgen terwijl Ewout van Rally Bike Center de KTM net voor middernacht weer aan de gang krijgt. Wat een heerlijke groep en Frank zit nog steeds verdiend in de race.
0700 ontbijt midden in de duinen, Bachir van Nassar Palace heeft er echt werk van gemaakt wat een super leuke ervaring. Indereen begint vol goede moed aan een heuse enduroetape. De eerste 150 KM gaan weer de verlaten woestijn door, wat een pracht, Marco en Ewout bezoeken nog even een schooltje midden in een voor ons totaal verlaten gebied, waar komen ze vandaan. Na de Woestijn voert een hard enduro track je de atlas weer in, goed te rijden maar een ieder komt met een big smile, totaal gesloopt boven. De buggy,s en quads moeten verplicht over de bypass, maar zij hebben ook niks te klagen daar ze dwars door een vulkanisch paradijs rijden.
De laatste rijdag alweer en een ieder zit nog in de race, De Atlas is koud en de route brengt je via diverse pracht canyons naar 3000 meter hoogte. Lichte regen en de eerste sneeuw valt. Koud koud koud, ha ha ik had het nog gezegt. De route door de Atlas imponeert wat een pracht en geweldig rijden. De telefoon van Mohamed gaat, helaas we mogen van de overheid de laatste canyon van de dag niet in i.v.m. zwaar omweer. Vergunning kan dus ook een nadeel zijn haha. Gelukkig hebben alle deelnemers een goede overzichtkaart met diverse bypass route,s. Snel naar voren gereden en alle deelnemers geïnformeerd. Bij een pracht 100% Marokaans berg restaurant wordt er overlegt. Bij ons is het weer nog goed en een ieder wilde gewoon de canyon in. Ik ben snel doorgereden om de situatie te verkennen. Het weer valt goed mee, maar regen veranderd de Atlas wel in onbegaanbaar gebied. De Politie bleef maar bellen met de mededeling niet de canyon in te gaan. Okay Okay alle deelnemers nogmaals aangehouden en een ieder was overtuigd. Het was een pracht week, een ieder zat nog in de race , beter 150KM kleine asfaltwegjes dan problemen opzoeken. Huib van Roekel en zijn navigator Alex van Ginkel waren met hun buggy niet meer te achterhalen en op de SMS reageerden ze ook al niet. Hun begeleider Cor de Bruin gebeld. Niks aan de hand Gerjan, die gasten geven gewoon niet op en kijken niet op hun telefoon. De hekken sluiters Marco en Ewout willen perse de Canyon in om te kijken of Huib okay is. Ik sweeper de bypass en een ieder is safe. Huib en Alex zijn vroeg gestart en hebben het gas open gehouden. Ze beleefden een topdag en vonden de canyon zelfs met heftige regen helemaal geweldig, niemand gezien lachen ze, Gerjan wat een geweldige routes maak jij toch. De sluitrijders worden wel door de politie tegengehouden en moeten dus terug naar de bypass. Marco en Ewout komen hierdoor om 2000 met een bigsmile binnen. Ook zij vonden het een topdag. Niets mooier als offroad publiek. Nul en geen klachten en de organisatie klopt dan ook 100 procent.
Huib van Roekel heeft een dwarslaesie over gehouden aan een motorongeluk, hij gaat met ons mee met een buggy. Huib geeft nooit op en klaagt nooit ook runt hij zijn bedrijf van Roekel reclame met succes. Alex van Ginkel is zijn navigator terwijl Cor de Bruin meer dan 100% service verleend. Wat een prachtig drietal is dit, altijd een bigsmile en hoe zwaarder hoe mooier vinden zij. Het team van Roekel Reklame heeft dan ook de Bikkel prijs dik verdiend.
Ook al zijn onze evenementen kleinschalig, toch ben je bij ons een terechte winnaar. Bij ons geen geklooi en vergaderingen over waypoints, wij zijn overal zelf geweest er worden dan ook achteraf geen waypoints gecanceld. Van de eerste 4 deelnemers zijn de tracks 100% uitgelezen en gecontroleerd en onderstaande 3 mannen hebben alle waypoints aangedaan en zijn onze oprechte helden.
Uitslag :
1ste Frank Jurissen
2de Eric Deschepper
3de Walter Roelants
Bekijk meer foto,s via twitter : https://twitter.com/gerjanleppink
Deelnemers lijst:
| 1 | Eric Deschepper | KTM 450EXC |
| 2 | Walter Roelants | KTM 450EXC |
| 3 | Bart Somers | Ktm 450 exc |
| 4 | Christiaan Van Erk | Ktm 450 exc |
| 5 | Frank van Erk | Ktm 450 exc |
| 6 | Frank Jurrissen | KTM 350 exc |
| 7 | Jan Foppen | Can Amm |
| 8 | Eric Lieverdink | KTM 350 exc |
| 9 | Mohamed Arrahil | Defender |
| 10 | Johannes Jan lageveen | honda xr400 |
| 11 | Joop van zonsbeek | KTM 450 |
| 12 | Willem Lambregts | XT 660 |
| 13 | Gerjan Leppink. | |
| 14 | Mark Overberg | ktm exc 300 |
| 15 | Huib Verboon | Beta 400 |
| 16 | Ewout Grevengoed | Beta 450 |
| 17 | Jan Willem Goedhart | Can Amm |
| 18 | Paul Zijlmans | Buggy 1 |
| 19 | Maarten Zijlmans | Buggy 1 |
| 20 | Alex van Ginkel | Buggy 2 |
| 21 | Huip van Roekel | Buggy 2 |
| 22 | Marco van merrenbach | WR450 |
| 23 | peter maranus | WR450 |
| 24 | Rob Oonk | Hilux. |
| 25 | Cor de Bruin | |
| 26 | Marij van Hooijdonk |
