Verslag Noppennieuws – Genieten in Marokko
Karakter rally-raid in Marokko
Robert van der Kolk, motor instructeur en avonturier is het liefst zo vaak mogelijk met de motor op pad. Hier zijn verslag.
Het scherpe geluid van opspattende rivierkeien die mijn skidplate raken duurt nu al 15 kilometer. De indrukwekkende kloof, uitgesleten door een rivier die in de winter en voorjaar koning is in deze vallei, is immens. Dezelfde rivier heeft de weg volledig weggeslagen waardoor ‘normale’ toeristen hier niet snel zullen komen. Onze rally gaat juist over dit soort eenzame paden.
Begeleid door mijn roadbook en GPS gevuld met waypoints (of een Tripy, zo je wilt) vind ik mijn weg zonder hulp van een gids. Op mijn eigen tempo. Een machtig gevoel!
Ruim twee weken ervoor hebben we in Nederland onze motoren en bagage op de aanhangers van Leppink Adventure geladen. Na een lange reis zijn deze door de organisatie perfect door de douaneformaliteiten geloodst en vervoerd naar de startplaats een kilometer of 60 onder Marrakech. Wij vliegen op Marrakech en worden opgevangen en vervoerd naar deze startplaats. Na aankomst controleren we onze werkpaarden en bereiden ons aan het zwembad verder voor onder het genot van een heerlijk biertje.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Western-style
Door de lichte mistslierten tussen de bergen zoekt de rook van houtskoolvuurtjes zich een weg omhoog door de ochtendkoude van de Hoge Atlas.
Via een mooi slingerende weg rijden we naar onze eerste track door de Hoge Atlas. De weg brengt ons via nauwe haarspeldbochten hoger en hoger tot we boven op de bergrug gevangen worden door de zon en het uitzicht onze adem stokt. Rijdend langs een lange, diepe kloof moeten we goed uitkijken met sturen, een verkeerde stuurbeweging is hier gelijk fataal. We rijden het dal in en gelijk weer omhoog via stokoude dorpjes waar de tijd heeft stilgestaan. Kinderen spelen met stenen in plaats van een smartphone. Als we weer over een hoge bergkam rijden voelen we gelijk dat we in een ander klimaat komen. We dalen af in een gigantische vlakte en de invloed van de woestijn wordt al merkbaar. Veel rust krijgen we niet, want het toetje van de dag komt nog: een 60 kilometer lang pad door een ‘western-achtige’ omgeving. Je vraagt je soms af wanneer John Wayne met z’n paard langskomt. De track ligt vol met stenen van allerlei formaten , droge rivieren en slingerpaden. We komen zintuigen tekort om deze adembenemende plek in ons op te nemen. Onze motoren dansen onder ons, het enduro hart gaat sneller kloppen. Wel heel erg goed uitkijken: het gevaar zit in elke hoekje, je moet bijzonder alert blijven om niet vol een ‘opstap’ te raken en van je steps geslingerd te worden. Op de laatste verbindingsroute rijden we op weg naar de Draa vallei langs een lange, diepe canyon. De late middagzon verlicht de rotsformaties goudkleurig en we moeten opletten niet van de met mooie doordraaiende bochten voorziene weg af te raken. Wat een pracht.
Rally dag
Vanuit de minaret worden we vroeg gewekt en dat is maar goed ook want er staat ons een lange dag te wachten met een toetje in de woestijn.
Volgens Gerjan Leppink krijgen we vandaag een echte rally dag. De ochtend is met name gevuld met lange slingerende paden vol met allerlei verraderlijk verstopte droge rivierbeddingen. Het landschap is wederom een droom met een prachtige ochtendzon. We verlaten de vlakte en rijden door een rivierbedding omhoog de bergen in. De ochtendzon schijnt verraderlijk onze helmen in en je moet even stoppen om iets van deze prachtige omgeving te zien. Onwerkelijk mooi. We draaien en keren omhoog van waypoint naar waypoint en dalen wederom af, manoeuvrerend langs listige stenen partijen. We bereiden ons voor om nog 130 kilometer door de woestijn te rijden. Met volle tanks en camelbags laten we ons opslokken door de enorme leegte. Tracks waaien hier weg en we zoeken onze weg over vlakten waarvan je het einde niet kunt zien. Kleine duinen met kamelengras krijgen ons niet klein en iedereen die denkt dat een woestijn uit zand bestaat heeft het finaal mis. Stenen, stenen en nog eens stenen. We draaien langs een prachtige tafelberg en slingeren langzaam naar Merzouga. Als je hier toch bent wil je natuurlijk even het rijden in de duinen proeven. Het koude bier –meegenomen door de organisatie- sist op onze tongen.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Dakar
In de vroege ochtendkou rijden we een door Alex van Ginkel uitgezette proef de duinen in. De een gaat het wat makkelijker af dan de ander, maar iedereen geniet van het surfen over de duinen. Geweldige uitzichten zijn ons deel en er wordt gelachen, gevloekt en gegraven. Genieten dus.
Er zijn twee routes uitgezet in de duinen met een verschillend moeilijkheidsniveau. Iedereen kan op zijn manier kennis maken met de duinen. De een rijdt alle routes en komt met een smile van oor-tot-oor weer terug bij de kashbah. De ander verlegt zijn terrein naar de wat lagere duinen en ontdekt aan de hand van de autosporen hoe de structuur van de duinen in elkaar zit en je het makkelijkst ‘van golf naar golf’ rijdt. Overigens rijden maar 6 deelnemers de volledige routes in de duinen, de waypoints liggen soms op zeer lastige plekken. Prachtig te zien hoe de ‘experts’ de duinen omhoog rijden alsof er een snelweg ligt terwijl de anderen vechten met elke duintop. Tja, en als je dan moe bent is verdwalen een serieuze optie. Dat verdwalen in de duinen kost overigens EUR 20,00. Lokalen met een Mobiletje brengen je op miraculeuze wijze terug naar de kashbah. Ze komen duinen op waarvan jij denk…’nou nou’. Na afloop springen we in het zwembad en spoelen het licht-rode zand van ons af.
Op de wedstrijddag staat een rondje van 100 kilometer om en door de omgeving en duinen van Merzouga op het programma. Aangezien het halen van alle waypoints op de andere dagen kan zorgen voor straftijd in het totaalklassement wordt het spannend. Het gaat om de fun, maar als het er op aankomt gaat het altijd op scherp. Het is een rondje waar alles in zit: snelle paden, zachte duinen, hoge duinen en stenenpaden. Het voorlopige klassement staat. Anderen rijden op hun gemakkie een aangepast rondje. Dat is de charme van deze rally-vorm: alles mag, niets moet. In de avond als het licht prachtig is rijden we nog even lekker in de duinen, het geweldige licht kleurt de duinen prachtig oranje. Genieten!
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Trial
Met het zand van de duinen nog in onze oren gaan we weer via een wat meer noordelijke route terug in de richting van Marrakech. Uiteraard heeft Gerjan Leppink een prachtige route door de woestijn terug bedacht.
We mogen door de lage duinen en het fesh fesh vinden we vanaf nu eeuwig in onze machines terug. De route door de woestijn is ongelooflijk afwisselend. Je verwacht veel zand, maar de track is heel gevarieerd met snelle stukken, dan weer technische stukken en manoeuvrerend langs een duinenveld van een paar honderd meter breed. We zien al snel de machtige Atlas weer liggen. Een prachtig pad vol keien, rotsen en machtige opstappen vergt veel van onze vaardigheden. Enorme keien, rotsen en opstapjes laten ons driftig zweten. Onderweg is af en toe stoppen nodig om op adem te komen. Een achtergrond in het rijden van trial is handig, maar met een vechtersmentaliteit en uitstekende conditie komt je zeker ook boven. Bovenop de berg meld het roadbook ons ‘ you are a hero’ . En zo voelen we ons ook. Tja, opzij kijken is niet altijd handig, maar soms MOET je gewoon stoppen om al dat moois naast je te bekijken. Wat is die Atlas ongehoord mooi. De bruine bergen die afsteken tegen de knalblauwe lucht met witte wolken zijn prachtig. In de afzink richting Tinhir laat de koude bergwind ons rillen in ons met zweet gevulde shirts. Ja, we zijn echt flink geklommen, de woestijnhitte is alweer vergeten. In de namiddag rijden we de weergaloze Gorge du Todrha in. We kunnen niet anders dan langzaam rijden en deze pracht in ons opnemen.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Bruidsmarkt
De laatste rijdag breekt alweer aan. Als we wegrijden zien we aan onze linkerhand een weergaloos schouwspel van bergruggen, schaduw, ochtendzon en wolken. Eigenlijk wil je stoppen en kijken, maar de dag is pas begonnen en dus rijden we door.
We rijden omhoog en omhoog. De weg die als weg begon wordt slechter en slechter, smaller en smaller. Na de top dalen we af en komen op een weg aan de zijde van een rivier. Deze weg blijkt verderop het gevecht met het water meer en meer te verliezen. En dat gebeurt dan uiteindelijk ook. We worden regelmatig de rivier in gebonjourd en soms is het gissen waar de weg überhaupt is. We draaien en keren om de keienvelden heen en er lijkt geen einde aan te komen. Als je in de ritme zit is het prachtig, alleen het ritme vinden is soms een probleem: BAM weer een kei. Uiteindelijk draaien we de rivierbedding uit en rijden naar de volgende pas. Het houdt maar niet op en we genieten volop. Na het gevecht met de keien rijden we over een pas van ruim 3000 meter hoog. Het uitzicht aan onze rechterhand lijkt op dat van de Grand Canyon. Moeder natuur is hier bijzonder scheutig geweest met mooie uitzichten. We slingeren onze weg omhoog en voelen ons de koning te rijk. Werkelijk prachtig. Na de top wacht ons een afzink naar het dal door de Vallei van de Rozen. We komen bijna niemand tegen. De weg slingert prachtig naar beneden en na een kilometer of 20 komen we weer in de bewoonde wereld waar een foto een paar dirham kost en een berber-omeletje snel is gemaakt om onze hongerige magen te vullen. Een mooie verbindingsroute, waar we over de bruidsmarkt worden geleid, brengt ons bij het volgende hoogtepunt. Het passeren van de bruidsmarkt is overigens een belevenis an sich. Manoeuvrerend tussen mensen, fietsen, brommer, schapen en koeien ruik je de markt. De geur van de markt blijft je eeuwig bij: de brandende houtskoolvuurtjes waar tajine ’s en brochettes klaargestoomd worden voor een volgende eigenaar dringt diep je neusgaten in. Gemixt met een geur van slachtafval en rijpe dadels. Op de flanken van de berg zitten de dames klaar om uitgehuwelijkt te worden. Ja, het is een compleet andere wereld.
Na getankt te hebben rijden we door een prachtige Gorge en dit duurt zeker een kilometer of 40. De weg slingert zicht een weg door een rivierkloof. Op en neer langs bomen, begeleid door een kolkende rivier. Het roadbook waarschuwt ons vooraf niet de kloof in te rijden bij hoog water, maar dit is vandaag gelukkig niet het geval. We genieten volop van dit natuurschoon. Oude bruggen overspannen soms de rivier, geitenpaden zijn zichtbaar op de flanken van de gorge. Bij het verlaten van de vallei rijden we door een prachtig dennenbos en wanen ons in Zuid-Frankrijk. Het onverharde gaat over in een verharde weg en al slingerend door het diepdonkerrode landschap komt over de bergrug een enorm stuwmeer in het zicht. De Marokkanen zijn meesters in het effectief verplaatsen van water naar de plaatsen waar ze het nodig hebben voor drinkwater, landbouw en elektriciteit. Overal op onze route zie je inventieve manieren om het water van A naar B te verplaatsen. We rijden ons laatste bivak in en kloppen elkaar op de schouders waarbij het verzamelde stof rijkelijk over de omgeving wordt verspreid.
Wat een prachtig afwisselende rally is dit.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Rally of enduro?
Marokko: een land, zo dicht bij huis waar je door natuurschoon rijdt die je over de gehele wereld terug vindt. Gerjan Leppink is er in geslaagd een rally te ontwikkelen die voor de rally -en enduroliefhebber alle elementen bevat: de tracks zijn zeer uitdagend, sommige misstaan absoluut niet in een WK-enduro of een rally als Dakar. Qua motorkeuze voldoet een standaard 300-450 enduro met een grotere tank (er reden gewoon 300 cc 2-takten zonder probleem mee). Wil je als ‘minder ontwikkelde’ rijder het niveau verlagen of wil je gewoon meer tijd nemen voor ‘sightseeing’ , dan is dit absoluut mogelijk. Als je vroeg vertrekt kun je alles op je gemak rijden of je slaat soms een stuk over. Kiezen voor een andere verbindingsroute is ook gewoon mogelijk. En dat zonder gids.
Marokko is als offroad bestemming een absolute must. De intolerantie die in ons eigen land bestaat tegenover offroad-rijden is in Marokko ver te zoeken. Eenzaam rijd je in deze vorm van rally rijden zonder problemen eindeloos over paden. Deze rally kun je invullen zoals je wilt: snel of langzaam, in z’n geheel of delen. Wat jij wilt: met roadbook of gewoon lekker op je Tripy kijken waar je nu weer heengaat. Belangrijkste is dat iedereen een leuke tijd heeft en dat is te zien aan de stemming elke dag in het bivak. Bijzonder groot pluspunt is dat er een organisatie actief is die ervoor zorgt dat je individueel kunt reizen met de back-up van een team die je waar dan ook op de track kan opsporen en vervoeren, en dat is een heerlijk gevoel. Er rijd altijd een ‘sweeper’ op de track die checkt of iedereen ook echt van de route is. Aan het einde van de dag sleutel je zelf nog even aan je motor en hebt technische back-up als je er niet uitkomt of een handje nodig hebt.
Rally rijden zonder gids en zorgen door een geweldig offroad land, wat wil je nog meer?
